Nazwa pochodzi od greckiego phenax – oszust, kłamca, ponieważ jest bardzo podobny do kwarcu.
Właściwości chemiczne
Jest krzemianem berylu.
Barwa i inne właściwości optyczne
Bywa bezbarwny lub zabarwiony na żółtawo lub bladoróżowo. Charakterystyczną cechą fenakitu jest nietrwałość zabarwienia. Światło słoneczne może zniszczyć barwę kryształu już w kilka miesięcy od wydobycia. Połysk ma szklisty lub tłustawy.
Postać
Krystalizuje w układzie trygonalnym. Tworzy kryształy romboedryczne lub o pokroju słupowym, niekiedy pokaźnych rozmiarów i zbliźniaczone. Często występuje w formie szczotek krystalicznych lub w skupieniach ziarnistych.
Pozostałe cechy rozpoznawcze
Twardość fenakitu wynosi 7,5–8 w skali Mohsa, gęstość 2,98-3,00 g/cm3.
Ma wyraźną łupliwość, przełam muszlowy. Jest kruchy.
Występowanie
Spotykany jest w utworach pegmatytowych, pneumatolitycznych i hydrotermalnych, często występuje z berylem, topazem i chryzoberylem.
Złoża
Na świecie: Pozyskiwany jest ze złóż w Rosji (Ural), Austrii, Norwegii, Szwecji, Brazylii, Meksyku, Zimbabwe, na Cejlonie, w RPA, Tanzanii, USA, Myanmarze i na Madagaskarze.
W Polsce: Niewielkie kryształy przejrzystego fenakitu występują w pegmatytach koło Jawora i Strzegomia.
Krystyna Wołkowicz
Państwowy Instytut Geologiczny
