Przezroczysta odmiana berylu o barwie złotożółtej. Heliodor oznacza dar słońca. Nazwą tą określono piękny złoty beryl, którego złoże odkryto w 1910 r. w Namibii, chociaż odmiana ta od dawna znana była na Cejlonie.
Właściwości chemiczne
Beryl jest krzemianem pierwiastków berylu i glinu.
Barwa i inne właściwości optyczne
Przyczyną pięknej złotożółtej barwy heliodoru jest niewielka domieszka substancji radioaktywnych. Niskie współczynniki załamania światła i niska dyspersja światła wpływają na jego stosunkowo słaby szklisty połysk i brak ognia. Przezroczyste odmiany są cenione przede wszystkim z powodu pięknej barwy.
Postać
Krystalizuje w układzie heksagonalnym. Najczęstsze jego postacie to słupy sześcioboczne i dwuścian podstawowy, rzadziej występują podwójne piramidy. Beryl zwykle występuje w postaci pojedynczych kryształów. Tworzy też skupienia pręcikowe.
Pozostałe cechy rozpoznawcze
Ma niezbyt wyraźną łupliwość, przełam nierówny, często muszlowy, twardość 7,5–8 w skali Mohsa, gęstość 2,65-2,90 g/cm3. Jest kruchy.
Występowanie
Spotykany jest w pegmatytach i żyłach hydrotermalnych.
Złoża
Na świecie: Występuje na Sri Lance, w Namibii, Brazylii, USA, Rosji (Ural), Tadżykistanie, RPA, na Ukrainie, we Włoszech i na Madagaskarze.
W Polsce: Spotykany jest w Sudetach, w Górach Sowich i w rejonie Strzegomia.
Krystyna Wołkowicz
Państwowy Instytut Geologiczny
