Erupcje subglacjalne są wielofazowe. W ich wyniku powstają wulkany o urwistych zboczach i z płaskim wierzchołkiem, zwane tujami.
Pierwsza faza przypomina erupcje głębokomorskie, a jej produktami są lawy poduszkowe i hyaloklastyty. Po utworzeniu się jeziora wskutek wytopienia lodu nad lawą, a także dzięki zmniejszeniu ciśnienia nadkładu, druga faza erupcji odbywa się w stylu surtsejskim, a jej produktami są przede wszystkim hyaloklastyty i materiały piroklastyczne. Podczas tej fazy jezioro zanika, bowiem jego wody częściowo wyparowują, a częściowo przelewają się przez brzegi krateru. Kolejna faza erupcji przypomina erupcje strombolijskie bądź też inny typ erupcji zdominowanych przez wylewy law.
Erupcje subglacjalne są szczególnie rozpowszechnione na Islandii, w Ameryce Południowej i na Alasce. Zarówno te erupcje, jak też same wulkany podlodowcowe, wydzielając ciepło, powodują na szeroką skalę wytapianie lodu, co jest przyczyną katastrofalnych powodzi i laharów.
Tuja Herðubreið, Islandia, 2005. Źródło: Wikimedia Commons
dr Elżbieta Jackowicz
Państwowy Instytut Geologiczny
