W warunkach głębokomorskich ciśnienie wody przeciwdziała odgazowaniu magm i wypływających law, uniemożliwiając ich eksplozywną fragmentację, jednakże do fragmentacji law dochodzi tu wskutek szoku termicznego po zetknięciu z wodą.
Lawy mają najczęściej skład bazaltowy, chociaż zdarzają się również erupcje law kwaśnych i obojętnych. Wulkanizmowi podmorskiemu towarzyszą osuwiska produktów fragmentacji law po stokach budowli wulkanicznych.
Lawa wypływająca z wulkanu podmorskiego West Mata (pomiędzy Tonga, Samoa i Fidżi), na głębokości 1220 m p.p.m., 2009. Źródło: Wikimedia Commons
Przy małej prędkości wydobywania się lawy bazaltowe przybierają formy poduszkowe i powstaje duża ilość szklistego gruzu (hyaloklastytów), a wulkany tworzą wyodrębnione budowle. W trakcie szybkiej produkcji takich law powstają rozległe pokrywy lawowe z mniejszą ilością hyaloklastytów. Erupcje law bazaltowych zachodzą w strefach ryftu oraz na obszarach plam gorąca.
Lawy kwaśne i obojętne tworzą kompleksy strukturalne złożone z kopuł i kryptokopuł, którym często towarzyszą ciała intruzywne (sille i dajki) oraz obficie występujące hyaloklastyty, w wielu przypadkach przemieszczone i przemieszane z osadami morskimi. Erupcje tych law związane są głównie ze strefami subdukcji.
Lawa poduszkowa na dnie morskim. Źródło: Wikimedia Commons
dr Elżbieta Jackowicz
Państwowy Instytut Geologiczny
