Do form złożonych zalicza się tzw. wulkany kompleksowe, czyli wulkany z sylwetką zniekształconą przez pasożytnicze stożki lub kopuły dobudowane na stokach wzniesienia głównego
(np. Batur na Bali) bądź też struktury zawierające kilka stożków lub kopuł z odrębnymi kanałami głównymi.
W strefach ryftów kontynentalnych występują kompleksy wulkaniczne, na które składają się produkty działalności wielu wulkanów centralnych i szczelinowych, w postaci pokryw lawowych i piroklastycznych, o rozciągłości dochodzącej do kilkuset km (np. w strefie wulkanicznej Taupo na Nowej Zelandii). W strefach współczesnych ryftów (np. w systemie ryftowym wschodniej Afryki) kompleksom tym towarzyszą wulkany stożkowe (np. w. Meru, Nyiragongo) i kaldery.
Wulkan kompleksowy Lascar, Chile. Fot. Gerard Prins. Źródło: Wikimedia Commons
dr Elżbieta Jackowicz
Państwowy Instytut Geologiczny
