Podnowinka
Ciąg wzgórz o długości kilku km położony równoleżnikowo pomiędzy Atenami a Podnowinką na zachodnim skraju Równiny Augustowskiej. Najciekawszy odcinek położony jest między wsiami Gatno II i Podnowinka. Kulminacją tu jest Góra Krucza. Wał wzgórz ma wysokość 8-10 m. W środkowej części jest niewiarygodnie kręty, wije się jak wąż, zmieniając kierunek o 180 stopni. Litologicznie jest zróżnicowany, od piasków drobnoziarnistych i mułków po piaski ze żwirem i głazikami. Forma powstała w „lodowej dolinie" w płacie martwego lodu konserwującego rynnę jeziora Blizno, w okresie recesji lądolodu fazy pomorskiej zlodowacenia wisły. Odpływ wód następował ku południowemu zachodowi, w stronę dzisiejszej doliny Rospudy.
Odsłonięcie w formie szczelinowej w Podnowince
Lisi Ogon
Równolegle do dolin marginalnych (w ich dnie lub powyżej krawędzi) jezior Białego, Studzienicznego i Blizna (patrz poprzednie geostanowisko: Podnowinka) ciągną się wyraźne podłużne piaszczyste wały (formy akumulacji szczelinowej). Wały te są wypełnieniami wąskich „dolin lodowych" powstałych na lodzie konserwującym rynny i ich okolice w okresie sypania sandru augustowskiego. Formy szczelinowe są stosunkowo wąskie (kilkadziesiąt metrów), rzadziej szersze jak Lisi Ogon, który ma szerokość 250 m (długość 600 m i wysokość kilkunastu metrów). Półwysep Lisi Ogon porośnięty jest starym drzewostanem sosnowym z bogatym podszyciem. Jest ciekawą krajobrazowo formą.
Las porastający formę szczelinową Lisi Ogon w Lipowcu koło Augustowa
Jałowy Róg – Dolina Czarnej Hańczy
W głębokiej (9-13 m) zalesionej dolinie, wije się regularnymi meandrami rzeka Czarna Hańcza. Płynie ku południowemu wschodowi, do Niemna. Na puszczańskim odcinku dolina Czarnej Hańczy ma fragmenty o niewysokich brzegach i płaskim, szerokim dnie, których geneza jest bez wątpienia wytopiskowa (np. pod wsią Dworczysko), a także odcinki głęboko wcięte, przełomowe, jak ten w Jałowym Rogu (a szerzej między leśniczówką Łośki a śluzą Sosnówek). Ten fragment powstał dopiero w okresie ostatecznego formowania się doliny rzecznej, w okresie schyłku plejstocenu, zwanym Bölling (12-13 tys. lat temu). Wtedy to nastąpiło oswobodzenie od lodu Morza Bałtyckiego, a zarazem obniżenie bazy erozyjnej Niemna i izostatyczne podniesienie Wysoczyzny Grodzieńskiej. Rzeka Czarna Hańcza stopniowo zaczynała wcinać się w piaski pokrywy sandrowej i formować dolinę. W tym czasie zaczynają się też wytapiać „martwe" lody i formować niecki wytopiskowe w górnym odcinku doliny (okolice Okółka, Dworczyska, Strzelcowizny).
Zakola Czarnej Hańczy koło Jałowego Rogu
Rudawka – zakole kanału
W okolicach Rudawki, blisko granicy państwowej z Białorusią, spod piasków sandru wyłaniają się gliny zwałowe. Są to gliny, których pozycja stratygraficzna nie jest do końca ustalona, choć wiele wskazuje, że pochodzą one ze stadiału środkowego zlodowacenia wisły. Lądolód tego wieku mógł sięgnąć bowiem po dolinę Biebrzy, lub nawet dalej na południe. Gliny te wraz z leżącymi na nich mułkami zastoiskowymi są dobrze widoczne w skarpach Kanału Augustowskiego w okolicach Rudawki.
Rudawka. Zakole Kanału Augustowskiego blisko granicy z Białorusią. Wychodnie glin zwałowych
Kurianka
W południowej części ,,wyspy" Lipska, pod Kurianką, wznoszą się na 10-15 m moreny czołowe, zbudowane ze żwirów i piasków, które leżą tuż nad krawędzią Kotliny Biebrzańskiej. Moreny te powstały w okresie recesji lądolodu zlodowacenia odry (stadiał warty). Są wyraźnie zaburzone glacitektonicznie, co przejawia się pionowo stojącymi warstwami czy wychodniami wyniesionych z podłoża zielonych glaukonitowych piasków oligoceńskich.
Kurianka. Widok ogólny żwirowni w morenie spiętrzonej
